W języku niemieckim istnieje grupa czasowników zwanych modalnymi. Czasowniki te podlegają swoim własnym zasadom odmiany przez osoby: formy pierwszej i trzeciej osoby liczby pojedynczej są identyczne i nie mają końcówek jak w czasowniku regularnym. W temacie niektórych czasowników modalnych dochodzi do zmiany samogłoski, w liczbie pojedynczej ginie też przegłos.

Do czasowników modalnych zaliczamy:

  • müssen (musieć),
  • können (móc, umieć, potrafić),
  • dürfen (mieć pozwolenie),
  • sollen (mieć powinność),
  • wollen (chcieć).
  • mögen (lubić)

eulenclub

Oto schemat odmiany czasowników modalnych:

MÜSSENKÖNNENDÜRFENSOLLENWOLLENMÖGEN
ICHmusskanndarfsollwillmag
DUmusstkannstdarfstsollstwillstmagst
ERmusskanndarfsollwillmag
WIRmüssenkönnendürfensollenwollenmögen
IHRmüsstkönntdürftsolltwolltmögt
SIEmüssenkönnendürfensollenwollenmögen

eulenclub

Omawiając czasowniki modalne, trzeba wspomnieć jeszcze o formie möchten. Jest to forma trybu przypuszczającego czasownika mögen i znaczy „chciałabym/chciałbym”.

Ich möchte
Du möchtest
Er, sie, es möchte
Wir möchten
Ihr möchtet
Sie möchten

eulenclub

Szyk zdania z czasownikiem modalnym

Wszystkie czasowniki modalne powodują zmianę w konstrukcji zdania. One same zajmują drugą pozycję  w zdaniu (oznajmującym lub pytającym rozpoczynającym się zaimkiem lub przysłówkiem pytającym), ewentualnie pierwszą (w zdaniu pytającym utworzonym przez inwersję). Drugi czasownik wędruje w formie bezokolicznika na ostatnie miejsce.

Przykłady:

Szyk zdania oznajmującego
Ich kann sehr gut schwimmen(Potrafię bardzo dobrze pływać.)
Szyk zdania pytającego
Darf man hier parken(Czy wolno tu parkować?)
Szyk zdania pytającego z zaimkiem
Was musst du heute machen(Co musisz dzisiaj zrobić?)

eulenclub