Nein czy nicht? (Zaprzeczenia)

W języku niemieckim możemy zaprzeczać przez użycie w zdaniu „nein„, „nicht” albo „kein„.

Przeczenia „nein” i „nicht” używamy w celu zaprzeczenia czynności, czyli w połączeniu z orzeczeniem:

	Spielst du Karten? → Nein. (Grasz w karty? → Nie.)
	Spielst du Karten? → Nein, ich spiele nicht. (Grasz w karty? → Nie, nie gram.)
	Fährst du mit dem Bus? → Nein. (Czy jeździsz autobusem? → Nie.)
	Fährst du mit dem Bus? → Nein, ich fahre nicht mit dem Bus. (Czy jeździsz autobusem? → Nie, nie jeżdżę autobusem.)

Przeczenie „nicht” występuje na końcu (jeśli zaprzeczamy całe zdanie) lub po czasowniku, jeżeli zaprzeczamy jakąś konkretną informację. Np.

Er fotografiert heute nicht.

Er treibt nicht gern Sport.

Natomiast zaimek „kein” stosujemy dla zaprzeczenia rzeczownika:

Das ist ein Tisch. → Das ist kein Tisch.

(To jest stół. → To nie jest stół.)

Ich habe eine Katze. → Ich habe keine Katze.

(Mam kota. → Nie mam kota.)

Du kaufst ein Auto. → Du kaufst kein Auto.

(Kupujesz auto. → Nie kupujesz auta.)

Uwaga! Zaimek „kein” odmienia się przez przypadki tak samo jak rodzajnik.